ชีวิต กับ เป้าหมายที่เขียนลงบนกระดาษเมื่อวันปีใหม่

ชีวิต กับ เป้าหมายที่เขียนลงบนกระดาษเมื่อวันปีใหม่

โดย ผศ. ดร.สุภโชค ตันพิชัย รองผู้อำนวยการสถาบันการเรียนรู้

---

ปีนี้อยากจะลดน้ำหนักให้ได้ 10 กิโล
ปีนี้ตั้งเป้าจะอ่านหนังสือพัฒนาตนเองให้ได้ 10 เล่ม
ปีนี้จะออกไปท่องโลกกว้าง 3 ครั้ง
ปีนี้จะออกกำลังกายวันละ 30 นาทีทุกวัน

บางครั้งเป้าที่วางไว้มันก็เป็นจริง บางครั้งเป้าที่วางไว้มันก็เป็นเพียงแค่คำพูดที่จดลงบนกระดาษที่ไม่มีวันเป็นจริง

“การมีเป้าหมายในชีวิตย่อมเป็นสิ่งที่ดี แต่จะทำอย่างไรให้เราไม่ล้มเลิกกลางคัน”

ถ้าเราลองมโนว่า การใช้ชีวิตของเราในแต่ละวันที่เราพยายามจะมุ่งไปสู่จุดหมายที่เราวางไว้ มันก็เหมือนกับการเล่นเกม โดยเฉพาะเกมมาริโอ้ ที่พระเอกใส่เอี้ยมสีแดงต้องตะลุยผ่านด่านมากมาย สู้กับลูกสมุนนานาชนิด เพื่อไปช่วยเจ้าหญิงจากสัตว์ประหลาดที่แสนน่ากลัว

มันก็เหมือนกับชีวิตคนเราที่ต้องพยายามฝ่าฟันความยากลำบากเพื่อไปถึงเป้าหมายปลายทาง แต่บังเอิญว่า ในเกม ที่มีหนทางยาวไกลนั้น มันแบ่งเป็นด่านย่อย ๆ ที่ค่อย ๆ เพิ่มความยากและท้าทายขึ้นทีละน้อย เมื่อเราเล่นพลาด ก็เล่นด่านนั้นซ้ำ ๆ ไปจนกว่าจะผ่าน

ทำไมล่ะ ทำไมเราจึงไม่ใช้ชีวิตให้เหมือนกับการเล่นเกม เอาเป้าหมายที่มีมาทำให้เป็นด่าน ๆ และค่อย ๆ เพิ่มความยากขึ้นไปเรื่อย ๆ  

มันก็เหมือนกับการวิ่งมาราธอน ถ้าเป้าหมายของเราคือ การลงแข่งขันนมาราธอนสักครั้งในชีวิต ถ้าเราตั้งด่านขึ้นมา เป็น การวิ่ง 2 กิโลเมตร 5 กิโลเมตร 10 กิโลเมตร 20 กิโลเมตร 30 กิโลเมตร และสุดท้าย 42.195 กิโลเมตร และค่อย ๆ พยายามฝึกฝนตัวเองให้ผ่านด่านทีละด่าน และทุกครั้งที่ผ่านด่านแตละด่าน มันก็เหมือนกับการที่เราได้ก้าวเดินไปสู๋เป้าหมายที่วางไว้ และรู้ว่าวันหนึ่งเป้าหมายนั้นจะเป็นจริง  ซึ่งมันย่อมจะมีแนวโน้มที่จะสำเร็จมากกว่าการพยายามทำเป้าหมายให้สำเร็จในรวดเดียว ซึ่งเป้าหมายนั้นช่างยากและอยู่ไกลซะเหลือเกิน

ข้อดีอีกอย่างของการวางแผนระยะสั้น คือการที่เราสามารถเห็นถึงความสำเร็จในแต่ละขั้นของชีวิต ทำให้เราเห็นถึงพัฒนาการว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้นมันสามารถทำให้ประสบความสำเร็จได้ และเมื่อเราสามารถพิชิตด่านสุดท้ายได้เป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ก็จะกลายเป็นจริง